Op z’n knieën en getooid met zonneklep ‘kijkt’ Harmen Veenhuizen de bal naast in een door AGOVV met 6-3 gewonnen wedstrijd tegen Wageningen in het seizoen 1947-1948.
Met de legendarische goalie onder de lat beleeft AGOVV in de jaren ’40 de grootste successen uit de clubgeschiedenis. Zowel in 1942 als 1949 verdedigt Veenhuizen het doel van de Blauwenequipe die zich tot Oostelijk kampioen kroont en tot twee keer toe strandt in het zicht van de landstitel. Na in hem bijna een decennium lang een meer dan betrouwbare sluitpost van de hoofdmacht te hebben gehad neemt AGOVV in 1950 afscheid van de keeper. De medewerker van de Nederlandse Heide Maatschappij verhuist beroepshalve naar Breda. Bij de afscheidswedstrijd op Berg en Bos tegen NAC, zijn nieuwe club, benoemt het bestuur de vertrekkende keeper tot lid van verdienste.
Hoogst opmerkelijk is dat men nota bene binnen zijn eigen vereniging nooit de juiste voornaam van de doelman heeft geweten. Elke AGOVV’er kent hem al die jaren als Herman, terwijl hij bij de burgerlijke stand toch echt ingeschreven staat als Harmen!
Aan de lofzang die clubblad ‘Blauw en Wit’ bij zijn afscheid over Veenhuizen uitstort, verandert dit niets. Die woorden zijn oprecht en welgemeend: ‘Niet alleen dat Herman een van de beste doelverdedigers is geweest, die AGOVV ooit heeft gehad, was Herman een clublid die allen ten voorbeeld gesteld kon worden. Een bescheiden figuur, die nooit iets vroeg, maar alles gaf voor zijn club AGOVV’.
Voor de goede orde: de op de foto zichtbare korrels zijn niét van rubber maar van ‘gewoon’ zand. Hoewel de velden in de jaren na de Tweede Wereldoorlog van een vaak bedroevende kwaliteit zijn, staat het beoefenen van sport destijds nog te boek als gezond…
De ideale teamspeler. Een zekerheidje voor elke trainer. Wat hem vanaf de bank wordt opgedragen, voert hij uit. Jürgen Schefczyk behoort dan wel niet tot de meest fijn besnaarde balvirtuozen die aan het einde van de jaren tachtig en begin jaren negentig het blauwe shirt dragen, het team kan altijd op hem bouwen. Mede dankzij de nimmer aflatende inzet van de ‘Keulse Terrier’ kunnen AGOVV’s artiesten excelleren. Schefczyk verzaakt nooit, gaat elke wedstrijd 90 minuten lang voorop in de strijd. Kortom, een échte Duitser!
Een achttienkoppig gezelschap stapt op woensdag 19 augustus 1959 in Arnhem aan boord van de Joegoslavië Express. Een lange zit, die de dertien spelers en hun begeleiders voert langs Köln, München, Ljubljana en Zagreb. Veel last van vermoeidheid lijken de spelers na aankomst in Bosnië-Herzegovina niet te hebben. Het eerste dat de meesten na een korte opfrisbeurt in het hotel doen? Ansichtkaarten kopen om naar huis te sturen…
Gedurende het vijfdaagse verblijf in Banja Luka neemt AGOVV deel aan een mini-toernooi met Lokomotiva en Borac. Op vrijdag, de tweede dag op Joegoslavische bodem, moeten Apeldoorns voetballende ambassadeurs al meteen aan de bak. In het Borac-stadion slepen de Nederlanders een verdienstelijk 3-3 gelijkspel uit het vuur tegen Lokomotiva. Op zondagmiddag volgt de confrontatie met gastheer Borac, dat tussentijds Lokomotiva met 5-2 de baas is gebleven. AGOVV verschijnt op en top geladen aan de aftrap. De yell, die ook voorafgaand aan het duel tegen Lokomotiva al heeft geklonken, zet het elftal van Ben Tap aan tot grootse daden. “Wat reuk de boer in z’n piepe: Heuj, heuj, heuj!” De Blauwen behalen een klinkende 3-1 overwinning. Het sportieve thuispubliek beloont de Apeldoornse voetbalshow aansluitend met een daverend applaus.
Binnen een tijdsbestek van twee weken moeten manager voetbalzaken Huib Rouwenhorst en zijn team de organisatie op poten zien te krijgen. Een flinke uitdaging. Een logistieke klus van jewelste. Werkelijk dag en nacht zijn AGOVV’s beleidsbepalers bezig om alles in de aanloop naar deze bijzondere wedstrijd in goede banen te leiden. Het omvangrijke vrijwilligerskorps draait overuren en slaagt er met een bewonderenswaardige inzet in om hoogwaardigheidsbekleders, sponsors en het ‘gewone’ publiek een onvergetelijke avond te bezorgen.
Om veiligheidsredenen mogen officieel niet meer dan 12.000 toeschouwers worden toegelaten. Het is een publiek geheim dat het werkelijke aantal bezoekers zeker twee- tot drieduizend hoger ligt. AGOVV gooit op de wedstrijddag de kassa’s open en brengt op die manier een aanzienlijk aantal extra toegangsbewijzen aan de man. Alle hoeken en gaten van het sportpark stromen vol. Ook zijn liefst 120 mediavertegenwoordigers geaccrediteerd om het spektakel vanaf Berg en Bos te verslaan.
Dat het Nederlands elftal het Blauwenteam van Peter Bosz met 9-0 verslaat, is slechts van ondergeschikt belang. AGOVV promoot zichzelf en de Gemeente Apeldoorn op de best denkbare manier. Het voetbalfeest is niet alleen in organisatorisch opzicht een voltreffer, het spekt bovendien de clubkas met liefst 230.000 gulden.
AGOVV 1 maakt in 1948 in de voorbereiding op het nieuwe seizoen een tournee door Luxemburg. Een hele week zijn spelers en begeleiders op pad. Behalve genieten van al het fraais dat het Groothertogdom in huis heeft, worden gedurende de trip ook twee oefenwedstrijden gespeeld.
Op zondag 1 augustus 1948 geeft Apeldoorns sterkste clubteam eerst zijn visitekaartje af in Esch-sur-Alzette. De Blauwen verslaan daar de hoofdmacht van Fola d’Esch, Luxemburgs oudste voetbalvereniging, met 4-2. Anton Gabriël, Wim Klok en Mais Hanskamp (twee) zijn trefzeker namens de bezoekers uit Nederland. Gertie Looijs komt niet ongeschonden uit de strijd. Hij breekt na een ongelukkige val op het harde veld zijn sleutelbeen.
De volgende avond al komt AGOVV opnieuw in actie. Ditmaal in Luxemburg-stad tegen Spora. De spelers raken er niet door van slag dat ze zich moeten omkleden in een op enkele honderden meters van het veld gelegen café. De onder kunstlicht gespeelde wedstrijd eindigt in een gelijkspel: 2-2. Gabriël en Hanskamp vinden andermaal het net voor AGOVV.
28 jaar geleden (30)
AGOVV tegen Real Madrid. Johnnie Slijkhuis oog in oog met het ‘scheermes’ Camacho. Op 31 juli 1988 krijgt Berg en Bos koninklijk bezoek. Het ligt eigenlijk in de bedoeling dat Ajax het 75-jarig bestaan van de Blauwen zal opluisteren met een zomerse jubileumwedstrijd. Organisator Ed Politiek slaat een nóg grotere vis aan de haak: Real Madrid. De ‘Koninklijke’. ’s Werelds meest gelauwerde clubteam komt naar Apeldoorn!
Trainer ‘Don Leo’ Beenhakker strijkt met zijn voltallige hofhouding neer op Berg en Bos. Galactische dimensies krijgt Real Madrid weliswaar pas twee decennia later, het sterrenensemble dat op die zomerse zondagavond straalt voor voetbalminnend Apeldoorn is eveneens van een allure zoals de Veluwe het voordien niet eerder heeft meegemaakt. Keeper Francisco Buyo, José Antonio Camacho, Manuel Sanchis, Chendo, Antonio Maceda, Rafael Gordillo, Ricardo Gallego, Michel, Emilio Butragueño, de Duitse regisseur Bernd Schuster en de Mexicaanse topschutter Hugo Sanchez, ze maken elk hun opwachting aan de Laan van de Spitsbergen.
Al in de aanloop naar het galaduel overtreft de publieke belangstelling alle verwachtingen. Bij de voorverkoopadressen gaan de entreebewijzen als warme broodjes over de toonbank. Voor het eerst sinds AGOVV’s noodgedwongen vertrek uit het betaalde voetbal stroomt het sportpark weer eens ouderwets vol. Liefst 8.000 enthousiaste voetballiefhebbers genieten het voorrecht de ‘Koninklijke’ visite bij te mogen wonen.
Het wordt een voetbalfeest van jewelste, waarbij de uitslag (0-8) er feitelijk niet eens zoveel toe doet. Het voetbalvolk vergaapt zich anderhalf uur lang aan de Madrileense sterren, de handtekeningenjagers jagen naar hartenlust op de felbegeerde krabbels van de vedetten, de VIP-tent puilt uit. Elke bezoeker beleeft een onvergetelijke avond.
19 jaar geleden (29)
Vanaf 1990 behoort Feyenoord tot de vaste zomergasten op sportpark Berg en Bos. Dertien jaar achtereen komen de Rotterdammers in de voorbereiding op het nieuwe voetbalseizoen naar Apeldoorn om de krachten te meten met AGOVV. Elke keer weer een gezellige happening die duizenden voetballiefhebbers naar de Laan van Spitsbergen lokt.
De grootste nederlaag lijdt AGOVV in 1995: 1-12. Tegelijk de enige keer dat Feyenoord er in slaagt de Blauwen met dubbele cijfers te verslaan. In 1999 (1-4) en 1997 (2-5) boekt AGOVV de beste resultaten tegen de grootmacht uit Rotterdam-Zuid. Dat AGOVV op 25 juli 1997 liefst twee keer doel treft tegen Feyenoord is een unicum. Dimitri van Gerrevink en Danny van Engeland gaan de geschiedenis in als de makers van deze doelpunten.
De AGOVV-Feyenoord-editie van 1997 staat bovenal in het teken van het afscheid van Ben Kanselaar, die op 37-jarige leeftijd voor het laatst het blauwe shirt draagt. Al in 1979 behaalt het eigenzinnige talent met de Blauwen hoofdmacht de titel in de derde klasse. Achttien jaar later sluit Apeldoorns meest begaafde voetballende postbesteller zijn turbulente eerste elftalloopbaan in gepaste stijl af.
Voor aanvang zet toenmalig AGOVV-voorzitter Wim Vriezen de afscheidnemende routinier in de bloemen. Ook gaat de huidige oefenmeester van SV Orderbos op het stampvolle Berg en Bos op de foto met zoontje Thomas en Feyenoord-aanvoerder Henk Fräser, komend seizoen hoofdtrainer van Vitesse.
27 jaar geleden (28)
Op de voorafgaand gemaakte herinneringsfoto staan de matadoren van AGOVV en KV Mechelen nog broederlijk en vredig naast elkaar. Het vriendschappelijke duel op zaterdag 15 juli 1989 eindigt beduidend minder vriendschappelijk…
Een jaar nadat Real Madrid op Berg en Bos acte de présence heeft gegeven, lokt organisator Ed Politiek met de Belgische landskampioen een andere Europese grootmacht uit die tijd naar Apeldoorn. De Mechelaars verschijnen op volle oorlogssterkte, met onder anderen de Nederlandse internationals Erwin Koeman, Graeme Rutjes en Johnnie Bosman. De latere FC Twente-trainer Michel Preud’Homme verdedigt het doel.
De 3.500 aanwezigen zullen de gebeurtenissen van die avond niet zo gauw vergeten. Al is het alleen maar vanwege het afzichtelijke groenlila tenue waarin AGOVV voor de speciale gelegenheid opdraaft. Het kan goed zijn dat de Belgische deelnemer aan de Europa Cup voor landskampioen door deze in het oog springende outfit van slag raakt. De plichtmatig acterende Belgen mogen hoe dan ook de handen dichtknijpen dat ze hun tiendaagse trainingskamp in Nederland niet afsluiten met een beschamende nederlaag.
De Apeldoornse eersteklasser bluft de gerenommeerde tegenstander af en kiest brutaal de aanval. Het kan niet eens onverdiend genoemd worden dat Ronald Dekker in de tweede helft de score opent. Scheidsrechter Zijlstra is de gasten zelfs alles behalve ongunstig gezind wanneer hij kort na de 1-0 een overduidelijke overtreding op Dekker binnen de beruchte lijnen onbestraft laat. Met zijn late gelijkmaker behoedt Erwin Koeman de almaar meer geïrriteerd rakende Belgische titelhouder voor pijnlijk gezichtsverlies.
Het predicaat vriendschappelijk gaat er definitief vanaf als Ronald Bouwmeester iets te enthousiast doorloopt op Preud’Homme. De Belgische nationale doelman reageert zich openlijk af op de overijverige AGOVV’er. Spelers van beide partijen bemoeien zich ermee. Bij de onvriendelijkheden vallen over en weer rake klappen. Het licht ontspoorde duel eindigt zodoende onbeslist, al had bij een echte bokswedstrijd de jury ongetwijfeld AGOVV op punten tot winnaar uitgeroepen…
14 jaar geleden (27)
In de jaren ’90 en aan het begin van het nieuwe millennium behoren de visites van aansprekende binnen- en buitenlandse profclubs aan sportpark Berg en Bos tot de zomerse highlights. Voetbalminnend Apeldoorn kijkt er elk jaar reikhalzend naar uit. De vaderlandse topclubs zijn graag geziene gasten. Feyenoord mag zonder overdrijven tot AGOVV’s stamgasten gerekend worden, maar ook PSV en Ajax maken in die periode enkele malen hun opwachting aan de Laan van Spitsbergen. Duizenden toeschouwers zijn getuige van deze bijzonder sfeervolle happenings.
Op 13 juli 2002 maakt een goed gevuld Berg en Bos iets mee dat zich in de toekomst waarschijnlijk nooit meer zal herhalen: een vriendschappelijk onderonsje tussen twee landskampioenen! Drie weken nadat AGOVV zich heeft gekroond tot landskampioen bij de amateurs, ontvangt het de landskampioen én bekerwinnaar bij de profs: Ajax.
Voormalig Ajax-doelman Stanley Menzo debuteert uitgerekend die middag als coach van de Blauwen. Voor de opvolger van Peter Bosz, in het seizoen 2016-2017 de nieuwe technische baas van de Amsterdammers, beleeft Menzo een première om niet gauw te vergeten. Zijn AGOVV weet de schade beperkt te houden tot 0-7. De onfortuinlijke Boy Nuesink (links op de foto) helpt de gasten een handje door in eigen goal te scoren. Cederic van der Gun (2), Clarence Seedorf, Wamberto, Pius Ikedia en de Noor Andre Bergdolmo maken de zeven compleet.
Bij Ajax komt ook een zekere Ibrahimovic binnen de lijnen, staand uiterst rechts op de foto. De dan 20-jarige Zweed, beginnend aan zijn tweede seizoen in Amsterdamse dienst, mag in de 32e minuut invallen voor de Egyptenaar Mido. Nadien slaagt Zlatan erin om een aardige carrière op te bouwen, zo mogen we gerust stellen.
58 jaar geleden (26)
De foto uit de Esso-collectie uit het seizoen 1958-1959 zal menig AGOVV’er bekend voorkomen. Het legendarische kiekje van AGOVV’s hoofdmacht wordt op 16 november 1958 geschoten voorafgaand aan de met 0-2 verloren thuiswedstrijd tegen SVV. Op de foto zijn te zien: staand v.l.n.r. Drosterij, Niezen, Vreugd, Van Voorst, Houtveen, De Jong; gehurkt v.l.n.r. Hanskamp, Kruitbosch, Kanselaar, Kluin, De Vries.
Over Joop Niezen, de keeper van het toenmalige AGOVV-elftal, verschijnt in september een boek. Vier seizoenen heeft de latere hoofdredacteur van het tijdschrift Voetbal International op Berg en Bos het doel verdedigd. In 1956 haalt AGOVV’s Haagse trainer Ben Tap zijn dan 21-jarige plaatsgenoot, die op dat moment zijn dienstplicht vervult in Ermelo, naar Apeldoorn. Aanpassingsproblemen kent de jeugdige keeper nauwelijks in zijn nieuwe voetbalomgeving. Met zijn Haagse bravoure houdt hij zich van meet af aan staande. Na drie seizoenen haalt ADO hem zelfs terug. Maar dat wordt niet zo’n succes. In 1961 volgt daarom een tweede dienstverband bij de Blauwen. Onvrede over de hoogte van zijn salaris luidt een jaar later het definitieve vertrek van de openhartige Hagenaar in.
Achter de zwarte trui met blauwwitte manchetten die Niezen draagt op de prent uit de Esso-collectie, gaat overigens een leuk verhaal schuil. Niezen laat zijn ‘werkkleding’ namelijk op eigen kosten breien in Den Haag, zo bekent de voormalige AGOVV-doelman drie jaar geleden in het jubileumboek ter gelegenheid van AGOVV’s 100-jarige bestaan. "Ik had er ook eentje in het vuurrood. Dat betaalde je helemaal zelf. De club deed niets. Ja, we kregen voor elk seizoen een paar voetbalschoenen. Dat was het. Die mochten we dan gaan uitzoeken bij Sportshop Peeters op de Hoofdstraat.” Andere tijden, andere zeden…
14 jaar geleden (25)
Om terug te mogen keren naar het betaalde voetbal stelt de KNVB AGOVV rond de millenniumwisseling diverse eisen. Een daarvan is de verplichting tot het behalen van de algehele landstitel bij de amateurs. De beleidsbepalers op Berg en Bos stellen aldus al wat binnen hun mogelijkheden ligt in het werk om aan deze doelstelling te kunnen voldoen. Er wordt flink geïnvesteerd in nieuwe spelers. Kosten noch moeite worden gespaard. Vreemd is daarom wanneer halverwege het seizoen 2001-2002 vanuit Zeist de mededeling komt dat de KNVB deze keiharde voorwaarde laat vallen. Van de een op de andere dag hoeft AGOVV géén algeheel amateurkampioen meer te worden!
Onder leiding van trainer Peter Bosz en veldkapitein Hendrie Krüzen is een oppermachtig Blauwenensemble dan al hard op weg om de gestelde eisen in te willigen. Met het kampioenschap in de Hoofdklasse C als eerste stap. Ondanks verwoede tegenstand van Jerry Cooke’s HSC ’21 en De Treffers is AGOVV niet te stuiten. Aansluitend volgt de competitie om de titel bij de zondagamateurs. Hierin zetten Krüzen c.s. het Hoornse Hollandia en UDI’19/Beter Bed opzij. Zaterdagkampioen Huizen vormt de laatste sta-in-de-weg op weg naar het algehele amateurkampioenschap van Nederland. Juist ja, die titel waartoe de KNVB AGOVV eerst verplicht, maar later weer niet… Na het nodige gesteggel over de speeldata komen beide club overeen dat de finale wordt uitgespreid over twee delen: eerst in Huizen, een week later op Berg en Bos. Met een zwaar bevochten 1-1 gelijkspel in de uitwedstrijd verschaft een alles behalve overtuigend AGOVV zich op 15 juni 2002 een uitstekende uitgangspositie voor de return.
Op 22 juni 2002 valt voor meer dan 4.000 toeschouwers in Apeldoorn de beslissing. Peter Bosz kan geen beroep doen op John Stegeman. AGOVV’s topscorer en de huidige trainer van Heracles Almelo kan zijn vakantie niet meer verzetten. Guido Janssen en aanvoerder Krüzen maken dat gemis meer dan goed. De dubbelslag die het duo aan het einde van de eerste helft toedient komt Huizen niet te boven. Al maakt AGOVV het zichzelf in de slotfase nog moeilijk. Uitgerekend routinier Stanley Menzo laat zich uit de tent lokken. De Blauwenkeeper wordt uit het veld gestuurd nadat hij de provocerende Witteman met een kopstoot van repliek dient. Met de niet geheel afgetrainde keeperstrainer Gerard Brouwer tussen de palen moet het overgebleven tiental het laatste kwartier doorstaan. Gootjes’ aansluitingstreffer komt te laat voor de gasten.
Na het laatste fluitsignaal vallen uitgelaten spelers en begeleiders elkaar op het veld in de armen. Supporters ontsteken Bengaalse fakkels. Wanneer Hendrie Krüzen de kampioensschaal als tastbaar bewijs in de handen gedrukt krijgt, bestaat er geen enkele twijfel meer: AGOVV is de beste amateurclub van Nederland.
79 jaar geleden (24)
Een gezonde jeugdafdeling geldt als de levensader van elke vereniging. In dat opzicht heeft AGOVV weinig redenen tot klagen gehad. De vereniging heeft zich altijd gelukkig mogen prijzen met exceptionele talenten. Dat Apeldoorns beste jeugdige voetballers op weg naar volwassenheid een blauw shirt en een witte broek dragen, is door de jaren heen eerder regel dan uitzondering.
In de tweede helft van de jaren ’30 van de vorige eeuw kennen de Blauwen een ongekende bloeiperiode. De wereld gaat destijds gebukt onder een zware economische crisis. Sportpark Berg en Bos beleeft daarentegen een periode van sportieve hoogconjunctuur. Met Herman ‘Hampe’ Dijkgraaf, Joop ‘Jonas’ Beumer, keeper Harmen Veenhuizen, Hennie Jonker en Roelof Peters staat er een gouden lichting AGOVV-talenten op het punt van doorbreken.
Het aspiranten A-team uit het seizoen 1936-1937 staat te boek als één van de allerbeste jeugdteams uit de clubhistorie. Hoe de kleine Jonas Beumer en zijn teamgenoten dat jaar huishouden in de eerste klasse van de afdeling Apeldoorn van de GVB is ongeëvenaard. De duizelingwekkende cijfers spreken voor zich: twintig wedstrijden, twintig overwinningen, een doelsaldo van 295 doelpunten voor en acht tegen.
De wedstrijd tegen DDH breekt alle records: 64-0. Om de tel niet kwijt te raken turft leider Han de Graaf op die gedenkwaardige dag de doelpunten op een lucifersdoosje. Topscorer? Jonas Beumer met… 37 goals!
5 jaar geleden (23)
Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst! De talentenvijver van Berg en Bos kent door de jaren heen z’n gelijke niet binnen Apeldoorn. Aan de Laan van Spitsbergen krijgen groeibriljantjes een bijzondere schittering. Ontelbare talentvolle plaatselijke voetballers zijn sinds 1913 in een blauw shirt en een witte broek tot wasdom gekomen.
Dat in het verleden behaalde resultaten geen enkele garantie vormen voor een succesvolle toekomst, geldt op Berg en Bos misschien nog wel meer dan elders. Het mag als algemeen bekend worden verondersteld dat de afgelopen jaren niet de meest eenvoudige zijn geweest uit de inmiddels meer dan 103-jarige clubhistorie. Toch zullen beleidsbepalers en technisch kader er altijd en met een nimmer aflatende ijver aan blijven werken dat AGOVV ook in de toekomst weer zelf haar eigen eerste elftalspelers gaat opleiden.
Zo is het pas vijf jaar geleden dat AGOVV’s toenmalige C1-juniorenteam de grootste beker mee naar huis nam op de jeugdvoetbaldag bij Sportclub Woezik. Van dit jeugdige gezelschap maakten Marco Bosz (tweede van links), Sam Gelderman (derde van links), Shurandell Martis (negende van links), Joey Bosz (tweede van rechts) en keeper Patrick de Haas (uiterst rechts) toch maar mooi deel uit van de selectie van het eerste elftal van de blauwen dat in het afgelopen seizoen het kampioenschap veroverde in de derde klasse.
33 jaar geleden (22)
Shirtreclame is tegenwoordig een alom geaccepteerd verschijnsel. Ondernemers zetten maar wat graag een sportief-commercieel eentweetje op met een succesvolle voetbalclub. Een win-win-situatie voor beide partijen. Steun van het bedrijfsleven is onontbeerlijk bij het waarmaken van sportieve ambities.
Om de bal te laten rollen moet AGOVV’s clubleiding al 103 jaar lang creatief geldbronnen aanboren. De oprichters begonnen in de jaren voor en na de Eerste Wereldoorlog ooit met het organiseren van seriewedstrijden om geld in het laatje te brengen. Contributie, recettes van de drukbezochte thuiswedstrijden en advertentieopbrengsten uit clubblad ‘Blauw en Wit’ spekken de clubkas evenzeer. In de jaren ’50 verschijnen met de invoering van het semiprofessionalisme de eerste reclameborden langs de zijlijn van het hoofdveld op Berg en Bos. Het duurt vervolgens nog eens bijna drie decennia alvorens reclameboodschappen ook op de tenues mogen worden uitgedragen. Zeventig jaar na de oprichting krijgt AGOVV haar eerste shirtsponsor. In 1983 wordt het shirt van het eerste elftal voor het eerst voorzien van een naamgever. Straatmakersbedrijf Landolt uit Twello krijgt de primeur. Groot nieuws aan het begin van de jaren ‘80. Zelfs de Apeldoornse Courant besteedt destijds uitgebreid aandacht aan hoe Landolt de hoofdmacht van de Blauwen geheel in het nieuw steekt.
AGOVV, in 1982 is gedegradeerd uit de tweede klasse, komt in de (geelzwarte!) sponsorkleding prima voor de dag. Toch duurt het nog twee seizoenen voordat de terugkeer in de tweede klasse wordt veiliggesteld en de naam van de Twellose stratenmaker op een kampioensshirt pronkt.
26 jaar geleden (21)
Het seizoen 1989-1990 kent voor AGOVV een turbulente slotfase. In de laatste zeven competitieduels incasseren de Blauwen zes nederlagen. Reden voor het bestuur om het vertrouwen in trainer Guus Hoevenberg op te zeggen. Tijdens de nacompetitiewedstrijd tegen ROHDA Raalte zit interim-coach Eric Whittie op de bank. AGOVV zwijnt geweldig in Epe. Het wint met 2-1, in hoofdzaak dankzij fenomenaal keeperswerk van Frank Lampenscherf.
Drie dagen later wacht in Hattem de finale tegen Hubert Sneek. Op die 20e mei 1990 komt alles wonderwel op z’n pootjes terecht. Vier weken nadat de ledenvergadering heeft ingestemd met een nieuw beleidsplan dat de lijnen uitstippelt naar de top van het amateurvoetbal, promoveert de hoofdmacht van de Blauwen. Door een 3-1 overwinning op de fysiek sterke Friezen wordt fase één van de geplande marsroute succesvol afgerond. Voor ruim drieduizend toeschouwers schieten André Klein, Ben Kanselaar en John Slijkhuis AGOVV naar de Hoofdklasse. Eind goed, al goed.
Na het bereiken van de toenmalige hoogste speelklasse bij de amateurs mag de AGOVV-selectie op audiëntie bij de burgemeester. Op het bordes van het oude gemeentehuis worden de kersverse Hoofdklassers gehuldigd. Apeldoorn is massaal uitgelopen om de plaatselijke voetbaltrots toe te juichen.
20 jaar geleden (20)
Of het nou sportpark De Eendracht in Hulshorst betreft of het Olympisch Stadion in Amsterdam, AGOVV heeft z’n sporen de afgelopen 103 jaar in heel Nederland nagelaten! Zelfs al valt de score uit Blauwenperspectief niet in alle gevallen altijd even gunstig uit, de herinneringen zijn er niet minder dierbaar om.
In het kader van de ‘play-offs’ om het landskampioenschap treedt de Oostelijk titelhouder uit Apeldoorn op 17 mei 1942 aan in de hoofdstad. Na gelijke spelen tegen ADO en Heerenveen kent de euforie op Berg en Bos nauwelijks grenzen. Blauw Wit zorgt dat de Blauwen hun aspiraties moeten bijstellen. De 4-1 nederlaag in het Olympisch stadion zet AGOVV weer stevig met beide benen op de grond.
Ongeveer 700 meegereisde AGOVV-aanhangers zien Hannema (2) en Van Hoorn (2) scoren voor de Amsterdammers, kampioen van de Afdeling West II. Enig Apeldoorns lichtpuntje is de tussentijdse gelijkmaker van Corrie Ribbers. Het vervangen van Herman Dijkgraaf en Peter Kanselaar door Beelen en Van Zeist verbetert weinig.
19 jaar geleden (19)
Levert AGOVV in het huidige seizoen een verwoede strijd om de titel in de derde klasse B met DSV ’61. In het seizoen 1996-1997 kent de eerste klasse bij de zondagamateurs een nek aan nek race om het kampioenschap tussen de Blauwen en Colmschate ’33. De competitieleider had het bij het samenstellen van het programma nauwelijks beter kunnen bedenken: AGOVV moet op zondag 4 mei 1997 op de laatste speeldag op bezoek in… Colmschate!
Een gelijkspel op de afsluitende speeldag volstaat voor trainer Gert Kruys en zijn mannen voor het kampioenschap en een terugkeer naar de Hoofdklasse. Het wordt een finale om niet gauw te vergeten. Anouk Roest en Hans Uit den Bogaard lijken Colmschate al in de eerste helft van alle illusies te beroven. De thuisploeg toont echter veerkracht en karakter. Toekomstig AGOVV’er Art Langeler, trendsetter op gele voetbalschoenen, scoort op slag van rust tegen. Een dubbelslag van Maalderink zet de wedstrijd vervolgens volledig op z’n kop. De 3-2 zou een beslissingswedstrijd tot gevolg hebben. Zover komt het niet. Ver in de blessuretijd schiet Marco Bergsma AGOVV op aangeven van tweelingbroer Remco naar het kampioenschap: 3-3. Een fortuinlijke ontknoping weliswaar, maar een terechte kampioen.
74 jaar geleden (18)
Meer dan 6.000 Apeldoornse voetballiefhebbers(!) zijn in Deventer van de partij als AGOVV in het tweede jaar van de Duitse bezetting de kampioenswedstrijd speelt om de titel van Oost-Nederland. Tegenstander op 3 mei 1942 is Quick Nijmegen. Beide clubs zijn in de Oostelijke Eerste klasse, de toenmalige hoogste speelklasse, met een gelijk puntenaantal bovenaan geëindigd. Op het neutrale Go Ahead-terrein moet daarom in een onderling duel de beslissing vallen. Bij een gelijkspel krijgt Apeldoorn voor het eerst in de historie een Oostelijk kampioen. Het doelsaldo in de reguliere competitie geeft in dat geval de doorslag. AGOVV (42-21) heeft welgeteld één tegendoelpunt minder dan Quick (42-22).
Het wordt 1-1 aan de Vetkampstraat. In de 65e minuut brengt Corrie Ribbers de Blauwen op voorsprong. Een tegengoal van invaller Strater kan het feest niet meer bederven. Het is niet voldoende voor de Nijmegenaren. AGOVV is kampioen! Na het laatste fluitsignaal stroomt het veld in no time vol met dansende en hossende Apeldoornse supporters die hun helden fêteren. Bij thuiskomst bereiden duizenden Apeldoorners de kampioensploeg op het station een warm onthaal. Naar de uitgang moeten de met lauwerkransen behangen spelers zich een weg banen door een dolenthousiaste menigte. Voorafgegaan door het Harmonie Orkest Apeldoorn volgt een toer in open rijtuigen naar het Raadhuisplein. Langs de route ziet het zwart van de mensen. Bij de Poort van Kleef wordt het kampioensfeest in volle hevigheid voortgezet.
31 jaar geleden (17)
Door een gelijkspel bij ABS in Bathmen verzekert AGOVV zich op 28 april 1985 van het kampioenschap in de derde klasse B. De zwaar bevochten 2-2 remise betekent dat de ploeg van trainer Leo van de Kraats met nog twee wedstrijden te gaan niet meer te achterhalen is voor de achtervolgers. Beide goals komen van de voet van Ramon Kramer. Al kan 31 jaar later wel verklapt worden dat voormalig international Dick Schneider, ex-ploegmakker van de doelpuntenmaker bij Vitesse, in het hart van de Bathmense defensie bij de gelijkmaker van de Blauwen een oogje toekneep…
AGOVV’s kampioenschap in het seizoen 1984-1985 hangt nauw samen met Peter Bosz. Omdat Vitesse-voorzitter Karel Aalbers weigert op schrift vast te leggen dat de ambitieuze Apeldoornse middenvelder zijn Arnhemse werkgever na afloop van zijn contract transfervrij mag verlaten, keert de eigenzinnige jongeling op 21-jarige leeftijd voor een jaar terug naar de amateurs. AGOVV plukt er de sportieve vruchten van. Met de getergde Bosz als vormgever en de eveneens na een kortstondig profavontuur op Berg en Bos ‘thuisgekomen’ Kramer (Vitesse) en André Klein (De Graafschap) als andere toegevoegde waarden, laat het elftal van Van de Kraats er geen gras over groeien. Er mag dat seizoen maar één club aanspraak maken op de titel: AGOVV.
50 jaar geleden (16)
24 april 1966. Een jeugdig talent luisterend naar de naam Hans van Houttum haalt de bal namens AGOVV weg vóór de doellijn alvorens een aanvaller van HVC tot scoren kan komen. Met zijn reddingsactie kan de kleine jongeman met de beruchte ‘ketsknieën’ die bewuste middag een nederlaag evenwel niet verhinderen. De bezoekers uit Amersfoort winnen het duel in de Tweede divisie A aan het einde van het seizoen 1965-1966 nipt met 0-1.
Met de Oostenrijkse trainer Franz Rybicki op de bank kunnen de Blauwen gedurende dat voetbaljaar nauwelijks potten breken. In het laatste actieve seizoen van Wim Bleijenberg blijft AGOVV na 28 competitieduels ver verwijderd van de klasseringen die recht geven op promotie.
Een bescheiden elfde plaats valt de Berg en Bos-equipe ten deel, slechts zes punten meer dan hekkensluiter Zwolsche Boys. Een gemiste kans, aangezien in 1966 vanuit beide tweede divisies in totaal acht clubs promoveren naar de eerste divisie. Aan het eind van dat seizoen gaat het klassenstelsel in het Nederlandse betaalde voetbal namelijk op de schop. De eredivisie wordt teruggebracht naar achttien clubs, de eerste divisie ondergaat een uitbreiding naar twintig clubs en AGOVV zal behoren tot de 23 clubs die in het seizoen 1966-1967 in de tweede divisie aan de aftrap verschijnen.
67 jaar geleden (15)
Nooit trekt een voetbalwedstrijd in Apeldoorn méér publiek dan op 10 april 1949. En het lijkt vrijwel uitgesloten dat het aantal van zegge en schrijve 25.000 toeschouwers die bij AGOVV’s eerste thuiswedstrijd voor de kampioenscompetitie tegen Abe Lenstra’s Heerenveen alle beetjes Berg en alle stukjes Bos vullen in de toekomst ooit nog eens overtroffen wordt.
Nadat de Blauwen na 1942 voor de tweede keer kampioen van de Oost-Nederland worden, maakt een ongeëvenaarde voetbalgekte zich meester van het doorgaans zo rustige Apeldoorn. Samen met de vijf overige districtskampioenen strijdt de succesvolle equipe van trainer James ‘Jimmy’ Bulloch om de landstitel. De nipte nederlaag in het openingsduel in de Rotterdamse Kuip doet niets af aan het enthousiasme in het grootste dorp op de Veluwe. Voor de eerste thuiswedstrijd tegen Heerenveen krijgt AGOVV ruim 40.000 (!) aanvragen voor toegangskaarten.
Door het creëren van extra plaatsen kan uiteindelijk het ongelooflijke aantal van 25.000 toeschouwers op Berg en Bos worden samengepropt om Apeldoorns voetbaltrots de strijd te zien aanbinden met Abe Lenstra en zijn mannen. De krantenkoppen zeggen alles over het wedstrijdbeeld. ‘AGOVV’s tempo was de Friezen te machtig’ en ‘AGOVV gaf Heerenveen geen kans’. Door treffers van Mais Hanskamp (2) en Gertie Loois blijft de oppermachtige thuisploeg de Friezen de baas. Jonkman redt de eer voor Heerenveen.
88 jaar geleden (14)
Op 1 april was het al weer 88 jaar geleden dat voor het eerst een AGOVV’er zijn opwachting maakte in het Nederlands elftal. Jo Kluin viel op de eerste aprildag van 1928 de eer te beurt om tijdens een uitwedstrijd tegen België in Antwerpen als eerste Blauwe het oranjeshirt te mogen dragen.
Vanzelfsprekend is het in die dagen allerminst dat Overijsselse of Gelderse voetballers worden opgeroepen voor de nationale ploeg. De uit notabelen uit de Randstad bestaande keuzecommissie geeft van oudsher de voorkeur aan eigen volk… Dat met Kluin en Heraclied Frits Schippers zowaar twee ‘provincialen’ worden geselecteerd voor de jaarlijkse Derby der Lage Landen, vergroot de scepsis bij de kritische sportpers uit het Westen alleen maar.
De vuurdoop van de dan 23-jarige Apeldoorner (op de foto staand derde van links, naast keeper Van der Meulen) in de ‘Hel van Deurne’ ontwikkelt zich niet bepaald tot een hemels genoegen. Al na vijf minuten raakt de onfortuinlijke debutant geblesseerd aan zijn oog. De wond bloedt hevig. Kluin moet zich meerdere minuten langs de zijlijn laten behandelen. Op halve kracht speelt de pechvogel de wedstrijd uit. De blessure verhindert hem zijn gebruikelijke niveau te halen. Zijn befaamde ’30 meter kogels’ brengen Anderlecht-keeper Jean Caudron nauwelijks in verlegenheid. Voor rust bezet de AGOVV’er de midvoorpositie, na de pauze wisselt hij van plek met Wim Tap en probeert hij het als rechtsbinnen. Zonder succes. Nederland verliest met 1-0.
Op een tweede interland blijft het ‘kanon van het Oosten’, zoals Kluins bijnaam luidt, tevergeefs wachten. Als midvoor krijgt Wim Tap vanaf dat moment de voorkeur, terwijl later dat jaar het tijdperk Beb Bakhuys begint. Wel maakt Kluin nadien nog drie keer deel uit van de Oranjeselectie als niet spelend reserve.
53 jaar geleden (13)
Op een niet al te best speelveld verslaat AGOVV op 31 maart 1963 Oldenzaal met 1-0. Op de foto worstelt Sietze de Vries zich langs twee verdedigers, maar ziet AGOVV’s aanvalsleider zijn opmars gestuit worden door de Oldenzaalse keeper Olde Punte.
In 1962 voert de KNVB een nieuwe competitieopzet door in het betaalde voetbal. De eredivisie gaat terug van achttien naar zestien ploegen, er komt één eerste divisie met zestien clubs en daaronder twee tweede divisies van zeventien verenigingen. Liefst 23 clubs degraderen van de eerste naar de tweede divisie. Het als achtste in de eerste divisie A geëindigde AGOVV slaagt er niet in de dans te ontspringen. Het komt één punt tekort voor een langer verblijf in de eerste divisie.
De kersverse Apeldoornse tweededivisionist stelt onder leiding van trainer Jan de Bouter in het seizoen 1962-1963 alles in het werk het verloren gegane terrein zo snel mogelijk terug te veroveren. Als AGOVV op de 25e speeldag koploper VSV op Berg en Bos met 3-1 naar huis stuurt, lijkt het hechte Blauwencollectief zowaar een rol van betekenis te kunnen spelen in de ontknoping om de titelstrijd. Een gelijkspel bij Leeuwarden en een 2-3 nederlaag op eigen veld tegen Alkmaar (de enige thuisnederlaag van het seizoen) betekent dat de lijstaanvoerder uit Velsen niet meer kan worden achterhaald. AGOVV besluit het seizoen als tweede in de tweede divisie A.
In een nacompetitie met Haarlem, BVV en HVC vergooit AGOVV al na één wedstrijd de kansen op promotie door met 3-0 bij Haarlem te verliezen. De Blauwen eindigen als laatste in de promotiepoule. Het Bossche BVV, de nummer twee van de tweede divisie B, promoveert naar de eerste divisie.
67 jaar geleden (12)
Zouden al die (import-) Apeldoorners die er een gewoonte van maken om af te geven op AGOVV wel iets weten over de geschiedenis van de voetbalclub waar zij zo graag tegenaan trappen? Het is ongetwijfeld van ver voor hun tijd, maar zouden die mensen wel weten hoe AGOVV in 1949 in een uitverkochte Rotterdamse Kuip speelde in de kampioenscompetitie om de landstitel? Nee, niet tegen Feyenoord, maar tegen het Schiedamse SVV, de latere landskampioen. Misschien een leuk weetje is dat het Feijenoordstadion (inderdaad geschreven met ‘ij’) destijds meer dan zestigduizend toeschouwers herbergt. Al gauw zo’n twaalf- of dertienduizend meer dan tegenwoordig.
Zestigduizend toeschouwers! Ja, ja, zoveel zitten er op 27 maart 1949 werkelijk. Dan praten we toch over aanzienlijk meer mensen dan de vertegenwoordigers van de wijkraden in Apeldoorn-West zeggen te vertegenwoordigen. Geen enkel Apeldoorns sportteam speelde ooit een wedstrijd voor méér publiek dan AGOVV die middag doet. En het lijkt ook weinig aannemelijk dat zoiets in de toekomst ooit nog eens gaat gebeuren.
Plusminus vierduizend Apeldoorners reizen op die gedenkwaardige zondag mee in het kielzog van Apeldoorns voetbaltrots. ‘Met alle mogelijke voertuigen reden de supporters naar Rotterdam, van glanzende achtcilinders, tot het oude T-Fordje, van de moderne autobus, tot een gammel vrachtwagentje toe. Geeresteins rode reiswagens bracht onze spelers en al wat er bij hoort naar de stad aan de Rotte, beschrijft clubblad ‘Blauw en Wit’ hoe er een regelrechte volksverhuizing van de Veluwe naar De Kuip plaatsvindt.
De 1-0 nederlaag die aanvoerder Hennie Jonker en zijn mannen in de Maasstad incasseren, betekent een valse start van de kampioenscompetitie. Een tegenvaller. Al hoeven de spelers zich geenszins te schamen. Ze kunnen met opgeheven hoofd de thuisreis aanvaarden. Ze hebben zich ware ambassadeurs voor Apeldoorn getoond. Dat mag 67 jaar later best eens gememoreerd worden. Vooral voor iedereen die er wellicht niet van op de hoogte is hoe AGOVV de gemeente Apeldoorn ooit op de kaart heeft gezet…
67 jaar geleden (11)
AGOVV wordt in 1949 voor de tweede keer in haar geschiedenis kampioen van Oost-Nederland. Met een speciaal woord van dank aan Wageningen!
Na een 3-1 overwinning in hun afsluitende competitieduel tegen Be Quick Zutphen staan de Blauwen bovenaan, maar zijn ze nog géén kampioen. In puntenaantal kan Sportclub Enschede de lijstaanvoerder nog evenaren. De Tukkers spelen hun laatste seizoensduel echter pas een week later. Bij een Enschedese overwinning tegen Wageningen wacht een beslissingswedstrijd om de afdelingstitel.
De beslissing valt op 6 maart 1949. Het al uitgespeelde AGOVV oefent die middag op Berg en Bos tegen EDO (4-5). De liefst 8.000 aanwezigen interesseren zich meer voor wat tegelijkertijd een kleine 80 kilometer oostwaarts gebeurt. Het worden 90 minuten van gierende zenuwen en samengeknepen billen. De tussenstanden die doorsijpelen vanuit het Enschedese Van Heekpark beloven weinig goeds. Nadat bekend wordt dat Wageningen er in is geslaagd een 3-1 achterstand om te buigen in een 3-3 gelijkspel, ontploft Berg en Bos. Zeven jaar na de eerste districtstitel kroont AGOVV zich wederom tot kampioen van Oost-Nederland! De ontlading is enorm. On-Apeldoorns. Het veld vult zich met een hossende menigte. De dolblije supporters stromen naar de kleedkamers voor een spontaan eerbetoon. De spelers en trainer Bulloch komen handen tekort om alle felicitaties in ontvangst te nemen. In triomftocht worden de helden rondgedragen. Later volgt een rit in open landauers naar het stadscentrum. Apeldoorn loopt massaal uit om de kampioenen toe te juichen. Na het diner in de Poort van Kleef gaat het feest tot in de kleine uurtjes verder in La Bordelaise. De spelers en begeleiders van Wageningen zijn eregasten. De kampioenenmakers komen rechtstreeks vanuit Enschede en sluiten bij aankomst in Apeldoorn meteen aan in de polonaise…
100 jaar geleden (10)
Het was leuk geweest als De Stentor afgelopen woensdag in het interview met Dominque Vos had vermeld hoe de als vaderfiguur teruggekeerde verloren zoon onlangs AGOVV’s wedstrijd in Vierhouten bezocht. Op die alles behalve zomerse zaterdag kwamen Dominique en broertje Mario namelijk op de fiets! Door weer en wind, door bos en over heidevelden, door Uddel en Vierhouten bonden de gebroeders Vos de strijd aan met de elementen en zichzelf om hun (oud-)ploeggenoten met 5-0 te zien winnen. Meer dan 25 kilometer heen. Meer dan 25 kilometer terug. Een bewijs dat Dominique uit het juiste hout gesneden is. Al was dat bij met name de oudere AGOVV-volgers natuurlijk al veel langer bekend.
Doordouwers van het kaliber Dominique Vos kent AGOVV zelfs tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) al. Als neutraal land houdt Nederland het oorlogsgeweld weliswaar buiten haar grenzen, door de mobilisatie wordt wel een half miljoen mannen onder de wapenen geroepen. Onder wie menig lid van het in 1913 opgerichte AGOVV. Eerste elftalspeler Rein Nijman (foto) is één van die dappere Blauwen die behalve de clubkleuren ook het vaderland verdedigt. Van de in Amersfoort gelegerde Nijman is bekend dat hij gedurende de mobilisatietijd veelvuldig op en neer fietst om met AGOVV te kunnen voetballen. Van de garnizoensplaats naar Berg en Bos. Meer dan 40 kilometer heen. Meer dan 40 kilometer terug. In de nachtelijke uren van zaterdag op zondag begeeft de onvervalste karaktervoetballer zich al op weg richting Apeldoorn. Vaak vergezeld door clubmakkers Wim Coers en Bertus Buitenhuis. Na afloop van de wedstrijden keren Nijman en zijn kameraden linea recta weer terug naar de kazerne.
Een treffend voorbeeld van ware clubliefde. Het bestaat een eeuw later nog altijd…
88 jaar geleden (9)
Voetbal International en andere voetbaltijdschriften bestonden 88 jaar geleden nog niet. Om over social media maar helemaal te zwijgen. Toenmalige voetballiefhebbers lieten zich informeren door De Revue der Sporten.
In een van de uitgaven uit het voorjaar van 1928 oogst AGOVV’s 4-0 overwinning op Vitesse op veel lof van de redactie. De bij het artikel geplaatste foto’s laten weinig aan duidelijkheid te wensen over. De Arnhemse verdedigers kwamen handen en voeten tekort om de Apeldoornse aanvallers van scoren af te houden. Zelfs voor een ‘rechtse directe’ deinsden de Vitessenaren niet terug om hun oppermachtige opponenten een halt toe te roepen. Vooral het bij de rechter afbeelding geplaatste bijschrift ‘rechts wordt iemand afgehouden!’ is daarom briljant…
De in de Oostelijke Hoofdklasse debuterende Blauwen houden in het seizoen 1927-1928 lange tijd zicht op het kampioenschap. Door de 4-2 nederlaag op de voorlaatste speeldag bij het ZAC van Beb Bakhuys verspeelt Apeldoorns beste voetbalclub uiteindelijk de Oostelijke titel. AGOVV sluit zijn debuutjaar als eersteklasser af op een alleszins verdienstelijke derde plaats. Met één punt achterstand op de Zwollenaren en Sportclub Enschede.
45 jaar geleden (8)
Een demonstratie waarbij duizenden AGOVV-aanhangers de straat opgaan om te protesteren voor behoud van betaald voetbal vormt het ultieme bewijs dat het wel en wee van de Blauwen de voetballiefhebbers ter plaatse alles behalve onberoerd laat.
Op zaterdag 27 februari 1971 trekt een zes- tot zevenduizendkoppige menigte naar het Raadhuisplein. De actievoerders bieden toenmalig burgemeester des Tombe een door 20.000 Apeldoorners ondertekende petitie aan. Grootste blikvanger is de door Gerrit Kerssen in elkaar getimmerde doodskist met de tekst ‘Is dit ons lot…’. De dragers hebben zwarte rouwbanden om de arm gebonden. Veelzeggend – en 45 jaar later nog altijd actueel – is ook een banier met de opdruk ‘Betaald voetbal aan de kant dan Orpheus in de brand’.
Het voor Apeldoornse begrippen ongekende steunbetoon kan uitstel van executie helaas niet voorkomen. Het hoofd van AGOVV gaat op het hakblok. Een rigoureuze inkrimping van het aantal betaalde voetbalclubs in Nederland kost de Apeldoornse semiprofs in 1971 samen met tien andere zwakke broeders de kop. Uitblijven van gemeentelijke steun en daar bovenop de sanering door de Federatie van Betaald Voetbal Organisaties (FBO) wordt AGOVV fataal. Na zeventien jaar sterft het sprookje een zachte dood en wordt het profvoetbal in Apeldoorn voor de eerste keer te grave gedragen.
103 jaar geleden (7)
De oprichting van de Apeldoornsche Geheelonthouders Voetbalvereeniging ‘Steeds Voorwaarts’ zorgt op 25 februari 1913 niet voor onrust bij wijkraden ter plaatse. Het Apeldoorn van 103 jaar geleden verkeert in de gelukzalige omstandigheid dat het dan nog niet wordt geteisterd door hooghartige lieden die koste wat kost andermans eigendom willen afbreken.
Wat ruim tien maanden na het zinken van de Titanic bij Melksalon Van Egmond aan de Stationsstraat z’n beslag krijgt, zal het sportieve landschap van Apeldoorn in elk geval voor eeuwig veranderen. En in tegenstelling tot het meest luxueuze passagiersschip uit die tijd maakt de nieuwe voetbalclub niet meteen tijdens de eerste de beste reis al slagzij.
De leden van de geheelonthouders zangvereniging De Korenbloem die op de gedenkwaardige 25e februari van het jaar 1913 het stoutmoedige plan opvatten hun woonplaats te verrijken met een nieuwe voetbalclub, zijn zich dan nog onbewust van wat zij in de wijde omgeving zullen losmaken en hoeveel wijkraden zij op de barricades krijgen. Anders hadden ze zich waarschijnlijk wel bedacht… De oprichters van AGOVV willen maar één ding: hun idealen op het voetbalveld tot uitdrukking brengen. Een lovenswaardig streven, waarin die blauwe pioniers in de 102 jaren die volgen wel redelijk zijn geslaagd.
12 jaar geleden (6)
Heracles mag gerust dé verrassing van het huidige Eredivisieseizoen worden genoemd. Dat de Almeloërs na 22 wedstrijden als derde geklasseerd zouden staan in ’s lands hoogste profafdeling, had zelfs de grootste optimist vooraf niet voor mogelijk gehouden. John Stegeman inbegrepen.
De succesvolle Heracles-trainer droeg aan het begin van het huidige millennium drieënhalf seizoen lang het blauwe shirt. In het seizoen 2000-2001 lokt AGOVV’s nieuwe trainer Peter Bosz de destijds bijna 24-jarige aanvaller uit Epe én Hendrie Krüzen van Go Ahead Eagles naar Berg en Bos. Een gouden greep en het begin van een tot de dag van vandaag aanhoudende voetbalvriendschap. Zowel de topschutter als de spelmaker behoort tot de dragende krachten van de ploeg waarmee de Blauwen in 2002 de algehele landstitel bij de amateurs veroveren.
Wat menigeen misschien niet weet is dat de huidige Eredivisiecoach zich al op Berg en Bos bekwaamt in het trainersvak. In AGOVV’s kampioensjaar begeleidt de spits de E3-pupillen. Dit doet hij samen met… Jerry Cooke, AGOVV’s huidige hoofdtrainer, wiens zoon Pim deel uitmaakt van het bewuste jeugdteam.
Na dat succesjaar vertrekt Stegeman naar Heracles, de club waar hij sinds september 2014 aan het roer staat als trainer. In 2004 keert de aanvaller nogmaals terug in Apeldoorn, ditmaal bij de profs van AGOVV, met wie hij in de voorbereiding in Hoenderloo met 2-4 verliest van FC Brussels.
27 jaar geleden (5)
De voorzittershamer op Berg en Bos is in de loop der jaren veelvuldig gehanteerd door iemand die zich zelf voordien ook bínnen de witte lijnen verdienstelijk heeft gemaakt. Zo staat Ety Landaal niet alleen te boek als de langst zittende voorzitter (1941-1960) uit de bijna 103-jarige AGOVV-geschiedenis, de jongste Landaal-broer gold in de jaren ’20 als een gewaardeerd eerste elftalspeler. Medeoprichter en erevoorzitter nummer twee Wim Coers, clubbaas van 1930 tot 1941, verdedigde in AGOVV’s beginjaren aan de Hoenderparkweg regelmatig het doel van de hoofdmacht.
Ook latere clubvoorzitters lieten zich niet onbetuigd. Jan ten Hove, AGOVV-voorzitter in de periodes 1982-1985 en 1990-1991, mag nog altijd graag vertellen over hoe hij bij Sportclub Enschede samenspeelde met de legendarische Abe Lenstra. De tegenstanders van Huib Rouwenhorst (caretaker op Berg en Bos in 1985 en 1986) denken met weinig plezier terug aan de confrontaties met de niets en niemand ontziende roodharige verdediger.
Gert Sangers was een talentvol doelman. Een onbaatzuchtige teamspeler die zich behalve in het onschadelijk maken van aanvallen van de tegenpartij nadien ook meer dan verdienstelijk maakte in het redden van complete verenigingen.
En voor wie het nog niet wist, ook AGOVV’s kersverse preses Gerwin Koopman draagt al een voetballeven lang het blauwe shirt. Gerwin haalde er zelfs al eens eerder de krant mee. Als gastspeler van AGOVV 8, een illuster gezelschap dat in maart 1989 de kolommen sierde als Elftal van de Week. Gehurkt uiterst links zette de nieuwe voorzitter bijna 27 jaar en 20 kilo geleden al zijn beste beentje voor in dienst van AGOVV.
91 jaar geleden (4)
Het moet een bijzonder enerverende tijd zijn geweest, the roaring twenties. Na de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) komt de wereld volop in beweging. Er gebeurt van alles. Ook Nederland, dat niet hoeft te herstellen van de verschrikkingen van vier jaar oorlogsgeweld, deint mee op de bruisende golven die die naoorlogse periode kenmerken.
In Apeldoorn zet de in 1913 opgerichte geheelonthoudersvoetbalvereniging juist in die jaren de groei in naar volwassenheid. Zo krijgt in 1921 de verhuizing van het ‘Houtjesveld’ aan de Hoenderparkweg naar een nieuw aangelegd gemeentelijk sportpark in Berg en Bos gestalte. Vier jaar later maakt de gestaag groeiende publieke belangstelling de bouw van een heuse tribune noodzakelijk. Langs het hoofdveld van het AGOVV-terrein verrijst het markante houten bouwwerk, zoals we dat 91 jaar later nog altijd in z’n volle glorie mogen bewonderen.
Petje af, voor degenen die zich sinds de jaarwisseling inspannen om de monumentale tribune weer in oude luister te herstellen. Wát een verschil met 91 jaar geleden toen de tribune pas dienst deed. Zoals de foto toont, had iedereen er destijds z’n pet juist bij op…
47 jaar geleden (3)
In barre tijden waarin strenge winters eerder regel dan uitzondering waren, piekerden de consuls en terreinmeesters er niet over om voetbalwedstrijden er al na één spatje regen of één vlokje sneeuw uit te gooien. Men was destijds niet zo kinderachtig, de competities sneeuwden niet zo gauw onder. Onder alle denkbare omstandigheden werd er afgetrapt.
Zo ook in het seizoen 1968-1969.Het besneeuwde terrein vormde geen enkele belemmering voor het doorgaan van de streekderby tussen AGOVV en De Graafschap in de tweede divisie. Weer of geen weer, Leo van de Kraats ging zoals altijd voorop in de strijd. Zonder handschoenen! Zonder maillot! IJskoud, met gestrekt been vooruit!
Kunstgras lag er destijds nog niet op Berg en Bos. Het was daarentegen wel een kunst om op het besneeuwde gras uit de voeten te kunnen. AGOVV hield zich op die bewuste speeldag het best staande. Het stuurde De Graafschap met een afgetekende 3-0 nederlaag terug naar Doetinchem.
Bij de eindafrekening stond de huidige Eredivisionist evenwel fier bovenaan. Met 49 punten uit 34 competitieduels (overwinningen leverden toen nog twee punten op; red.) sleepte De Graafschap in het seizoen 1968-1969 het kampioenschap van de tweede divisie in de wacht. AGOVV eindigde dat seizoen als zeventiende en voorlaatste in ’s lands derde en laagste profafdeling. Slechts 23 punten sprokkelden de Blauwen bijeen. De Berg en Bos-equipe hield enkel een andere tegenwoordige Eredivisieclub onder zich: PEC Zwolle (21 punten).
Qua tegengoals gold AGOVV dat voetbaljaar trouwens als ‘beste’ club van het betaalde voetbal. Liefst 84 treffers incasseerde Apeldoorns voetbaltrots. Het hoogste aantal van alle 54 profclubs.
89 jaar geleden (2)
De rekenmeesters van Omroep Gelderland rekenden eerder deze week voor dat de amateurs van AGOVV zes keer moeten promoveren om op termijn de in 2013 opengevallen plek van de failliet gegane BVO AGOVV in het betaalde voetbal over te nemen. Dat valt dus alleszins te overzien. Een mooie uitdaging…
In het begin van haar bestaan kostte het AGOVV beduidend meer moeite om door te dringen tot de hoogste regionen van het vaderlandse voetbal. De weg naar de eerste klasse, in die dagen de hoogste speelklasse, verliep ruim acht decennia geleden met horten en stoten. Pas in de elfde aanloop was het eindelijk prijs. Na ongeslagen kampioen te zijn geworden in de tweede klasse en aansluitend in promotieduels af te rekenen met Rigtersbleek en Hengelo kon in 1927 de vlag in top.
Vol trots poseerde het legendarische elftal dat AGOVV 89 jaar geleden een plekje bezorgde temidden van ’s lands toenmalige voetbalelite voor de fotograaf. Bovenste rij v.l.n.r. grensrechter Berend van de Kraats, Gep Landaal, Jo Kluin, Rein Nijman, Hannie van der Kraats, Jaap van der Kamp, scheidsrechter (?). Middelste rij: Ety Landaal, Gerrit Willigenhof. Onderste rij: Jan ten Katen, Jan Braams, Han de Graaf, Mais van de Kraats.
78 jaar geleden (1)
AGOVV zorgde op 13 januari 1938 voor een verrassing door Go Ahead te kloppen. Op Berg en Bos bleven de Blauwen hun aloude rivaal uit Deventer met 3-2 de baas. Op de foto lijken Jo Kluin, AGOVV’s eigen ‘kanon van het Oosten’ (links op de foto), en Go Ahead-doelman Leo ‘de leeuw van Deventer’ de bal kwijt te zijn…
AGOVV sloot in 1938 haar elfde seizoen als eersteklasser af op een vijfde plaats. Desondanks zou het een gedenkwaardig jaar worden voor Apeldoorns voetbaltrots. AGOVV bereikte de bekerfinale. Op het veld van UVV in Utrecht dolf de Berg en Bos-equipe hierin echter op zondag 29 mei 1938 met 4-1 duidelijk het onderspit tegen VSV. Twee afgekeurde doelpunten zorgden achteraf voor een nare bijsmaak in het Apeldoornse kamp.