In de rubriek Bont & Blauw belicht journalist David Levie vrijwilligers en leden die de Blauwen een warm hart toedragen. Kleurrijke mensen vaak die het ongeacht hun leeftijd verdienen om even in spo(r)tlights te staan.
Twee broers die vanaf hun geboorte synchroon met elkaar optrekken. Bij tweelingen is dat bepaald niet uitzonderlijk, maar opmerkelijk blijft het wel. Neem Joey en Marco Bosz. Sinds hun prilste voetbaljeugd spelen ze bij AGOVV in één team, ze mochten als basisschoolleerlingen gezamenlijk een jaartje doubleren, ze werken voor dezelfde baas en op 27-jarige leeftijd (nu dus) hebben ze verkering met dames die weliswaar qua leeftijd wat verschillen, maar wel op dezelfde dag hun verjaardag vieren.
Joey (midden) en Marco (rechts) trekken zelfs tijdens de warmig-up synchroon op
Wat het komende seizoen in het eerste van de Blauwen betreft lopen hun meningen vrijwel parallel. Promotie naar de eerste klas is je reinste luchtfietserij, degradatie komt in hun woordenboek niet voor en een kwalificatie als gevaarlijke outsider lijkt net iets te hoog gegrepen. Met andere woorden: ergens in het veilige rijtje van acht ploegen moet een staartplek mogelijk zijn. In het andere rijtje degraderen de twee rode lantaarndragers, de drie clubs die daar boven staan spelen een nacompetitie die geheel in het teken staat van het degradatiespook.
Waar AGOVV in klasse 2 tegenaan loopt is de macht van het kapitaal. Niet het grote geld van de oliebaronnen, sheiks en aanverwante rijkaards, maar de flapjes die op hun niveau worden getapt zijn zwaar genoeg om bovenin te spelen, leggen de broers uit. ,,Bij AGOVV wordt nu eenmaal niet betaald. Zo simpel is het. Wij kunnen terugzien op ons eerste seizoen in de tweede klasse waarin we ons hebben kunnen handhaven. Die ervaring nemen we nu mee naar het komende seizoen. Als we achtste worden staan we veilig. Om dat te bereiken zullen we zo ongeveer 30 punten moeten pakken. Dat moet kunnen.’’
Joey in duel tegen zijn voormalige club, csv Apeldoorn, waar hij twee seizoenen speelde
,,Als de één praat, knikt de ander bevestigend, maar er zijn wel degelijk verschillen. Joey is AGOVV twee jaar ontrouw geweest gedurende een flirtpartij met csv Apeldoorn, Marco verdient zijn brood als timmerman, Joey als tegelzetter-metselaar. Rechtsbuiten Marco – hij was 17 minuten eerder op de wereld dan zijn broer - is de snelste van de twee, Joey acteert als verdedigende middenvelder.
De snellere Marco pikt regelmatig zijn doelpunt mee! Hier is hij trefzeker tijdens de Apeldoorn Cup
Beroemde oom
Beiden (hoe bestaat het!) hebben niet alleen dezelfde vader, maar ook een gemeenschappelijke beroemde oom. De een heet Paul en is zowel uit als thuis hun trouwste supporter, de ander heet Peter en is er mede debet aan dat beiden al heel jong naar AGOVV trokken. Peter was in die dagen de trainer van de Blauwen. ,,Voor onze vader een reden om ons ook bij AGOVV te laten voetballen. We waren toen een jaar of vijf.‘’
De Boszjes vormen een hecht gezin. Marco en Joey hebben een oudere zus, Rowan. ,,Ze kwam altijd voor ons op.’’ Rowan speelde ook een grote rol in het gezin toen moeder Bosz een aantal jaren geleden na een slopende ziekte kwam te overlijden. ,,Rowan is heel sterk en is voor ons een grote steun geweest. De familiebanden zijn ook naar onze vader toe sterk.’’
De tweeling heeft ook Peter niet uit het oog verloren. Niet dat ze grote fans zijn van PSV - ,,dat zijn we trouwens ook niet van Ajax en Feijenoord’’ - maar ze gunnen hun beroemde familielid het allerbeste. Af en toe waren ze aanwezig bij duels van een club die door hun oom werd getraind. Zowel bij Leverkussen als bij Maccabi Tel-Aviv. In Israël zagen ze hoe Maccabi op het eind van de competitie net naast de titel greep. ,,Toch hebben we na afloop feest gevierd. Tel Aviv heeft daarvoor mogelijkheden genoeg. Het is een heel gezellige stad.''
Naar een wedstrijd in Lyon zijn ze nooit geweest, al logeerde een van de twee wel een keer bij ome Peter op doorreis naar Spanje. Nu Peter Bosz de scepter zwaait bij PSV blijven zijn neefjes betrokken bij zijn daden, zeker nu de Eindhovenaren zich opmaken voor de groepsfase in de Champions League. Nationaal doet PSV het zeer goed. Dat dwingt respect af. ,,Wij hopen dat Peter landskampioen wordt met PSV en als wij ons veilig spelen is het seizoen helemaal geslaagd. ‘’
