Maassen is in het dagelijkse leven werkzaam als regiomanager bij RECRON, de brancheorganisatie voor de toeristisch-recreatieve bedrijven. Hij is daar belangenbehartiger. Daarnaast is hij redacteur van Doopsgezind NL, het magazine van de Doopsgezinde Broederschap en voorganger (‘lekenprediker’) in de doopsgezinde en vrijzinnige wereld. Martin Maassen is bovendien ruim dertig jaar actief geweest in de gemeentepolitiek voor D66. Onder andere als gemeenteraadslid in Alkmaar en Apeldoorn.
Het mediateam van AGOVV stelde Martin Maassen twee vragen:
Wat is uw binding met de club AGOVV?
‘Ik ben geboren en getogen bij deze vereniging. Vanaf mijn zevende begon ik met voetballen bij AGOVV onder Gerard van Aalten, Ben Ludemann en Leo van der Kraats. Dat is dus al weer zo’n 50 jaar geleden. Ik ben hier altijd kind aan huis geweest en ging met mijn ouders naar alle thuis- en uitwedstrijden. Tot en met 1973 heb ik bij AGOVV gevoetbald, waarna ik nog bij CSV en Robur et Velocitas (destijds zo ongeveer een voorwaarde om een baan bij de PTT te krijgen) heb gespeeld. Met die clubs heb ik nooit zo’n binding gehad als met AGOVV.
Vanwege mijn studies (politicologie en economie) ben ik vervolgens naar het Westen verhuisd. Eerst heb ik in Amsterdam en later in Alkmaar gewoond, waarna ik in 2000 terugkeerde in Apeldoorn. Ik ben toen vrij snel weer uitgekomen bij AGOVV en heb de mooie tijd van het algehele amateurkampioenschap van dichtbij kunnen zien. Prachtig was dat. De lange historie die de club heeft en de verhalen van mensen boeien mij enorm.’
Hoe wilt u AGOVV vooruit helpen?
‘Ik hoop vooral iedereen binnen deze club nog meer te verbinden en het ‘wij-gevoel’ te versterken. Dat vind ik belangrijk. AGOVV moet zich ook nog meer zien te verbinden met de omgeving en de politiek van Apeldoorn. Die drive heb ik. Ik zie mooie dingen ontstaan bij deze vereniging met allerlei werkgroepen, maar ik ben ervan overtuigd dat de binding met de club nog meer gestimuleerd kan worden. Boven alles moet AGOVV een huiskamerfunctie hebben. Een thuis voor iedereen die iets met voetballen en “de familie AGOVV’ heeft. Daarbij mag er ook een sportief klimaat neergezet worden waarbij AGOVV kan doorgroeien naar een hoger niveau. Ik heb er bewondering voor hoe AGOVV is opgekrabbeld uit een diep dal. Vanuit een bijna faillissement naar een relatief gezonde vereniging. Dat is een knappe prestatie van een grote groep hardwerkende Blauwen.’
