Weinig Apeldoornse voetballers kunnen terugzien op meer gespeelde wedstrijden in het betaalde voetbal dan Dick Mulderij. Op het hoogste niveau vecht hij namens Vitesse en NEC verbeten duels uit met Johan Cruijff en een piepjonge Marco Van Basten. Ter plaatse krijgt de no-nonsense verdediger eigenlijk pas een heldenstatus nadat hij AGOVV in 1988 als trainer naar de eerste klasse loodst.
De trainer Dick Mulderij verschilt weinig van de Voetballer Dick Mulderij. Meedogenloos. Niets en niemand ontziend. Alles in de strijd gooiend om te winnen. Ondanks of misschien wel juist dankzij zijn directheid lopen de spelers met wie hij werkt met hem weg. Met zijn harde maar rechtvaardige optreden dwingt de oud-prof respect en ontzag af. Mulderij is eerlijk, maakt geen onderscheid tussen deze of gene. Die eigenschappen maken hem populair en geliefd. Bij alle teams die hij onder zijn hoede heeft, slaagt hij erin om zijn manschappen dát stapje extra te laten zetten dat vaak nodig is. De praktijkman bezit het vermogen om met weinig woorden zijn spelers op de juiste manier te prikkelen. Het weigeren van een uitgestoken hand blijkt soms al voldoende…
Van huis uit is de in 1949 geboren Mulderij WSV’er. In de buurt van het ouderlijk huis aan de Sperwerlaan krijgt hij op straat de beginselen van het voetbalspelletje onder de knie. Aan de nabijgelegen Auroralaan, WSV’s toenmalige thuisbasis, wordt het ruwe diamantje verder bijgeschaafd. In de jeugd krijgt hij training van Anton Gabriël, Blauwen-icoon uit de succesjaren van voor en na de Tweede Wereldoorlog. Een andere oud-AGOVV’er, Jan Vreugd, laat de 16-jarige Mulderij debuteren in WSV1
Het talent stapt voor aanvang van het seizoen 1970-1971 over naar AGOVV. Het niveauverschil tussen de derde klasse van de amateurs en de tweede divisie overbrugt hij schijnbaar moeiteloos. “Ik kreeg een contractje van 200 gulden in de maand. Als ik geluk had, kon ik dat met premies aanvullen tot 400 gulden. Vanaf de eerste oefenwedstrijd heb ik alles gespeeld. Ik stond er meteen in, ik kon namelijk wel aardig voetballen”, zo laat Mulderij optekenen in het jubileumboek dat in 2013 verschijnt ter gelegenheid van AGOVV’s 100-jarig bestaan.
Mulderij’s eerste seizoen is AGOVV’s laatste seizoen in de eerste betaald voetbalperiode. Nadat de Blauwen worden weggesaneerd, zet hij zijn profloopbaan voort bij Heracles. “Dat gaf me voor drie jaar een handgeld van 15.000 gulden, ik kreeg een autootje en ik mocht mijn keuken op kosten van de club laten inrichten. Ik was pas getrouwd en we hadden het vroeger thuis niet zo breed, daarom hoefde ik er niet lang over na te denken.”
Na vijf seizoenen in Almelose dienst voorziet de bikkelharde Apeldoorner de defensies van achtereenvolgens Vitesse en NEC jarenlang van een onmisbaar stukje graniet. Na de verloren bekerfinale tegen Ajax van 1983 gaat de routinier op zijn oude dag met de Nijmegenaren zelfs Europa in. Met de dubbel tegen FC Barcelona als één van de hoogtepunten uit zijn lange carrière.
In de zomer van 1984 stopt Mulderij op 34-jarige leeftijd met voetballen. De vraag of hij wellicht meer uit zijn loopbaan had kunnen halen, doet hij schouderophalend af. “Ik ben ooit eens met VfB Stuttgart bezig geweest. Maar ik ben nou eenmaal geboren en getogen in Apeldoorn, ik had mijn assurantiekantoor met enkele mensen in dienst. Dan ga je niet zomaar weg. Daar hadden ze heel veel geld tegenover moeten stellen.”
Tijd om in het beruchte zwarte gat te vallen gunt Mulderij zichzelf niet. Met zijn assurantiekantoor (‘Dat had ik al op mijn twintigste, ik werkte zeven dagen in de week’) heeft hij meer dan voldoende om handen. Alsof dat niet genoeg is, neemt hij er een klusje bij als trainer van de betaalde jeugd van Vitesse. “Ik heb dat twee seizoenen gedaan. Ik kon echter niet zo goed opschieten met Karel Aalbers, de voorzitter. Hij vond mij veel te brutaal.”
Het blauwe bloed kruipt waar het niet gaan kan. De verloren zoon keert in 1986 terug op Berg en Bos. In aansluiting op een seizoen als trainer van de meest talentvolle A-junioren zwaait Mulderij twee seizoenen de scepter over de hoofdmacht. Met succes. Het eerste jaar wordt na het legendarische beslissingsduel tegen Epe voor 7.000 toeschouwers op het Robur-veld afgesloten met de titel in de tweede klasse.
In het daaropvolgende seizoen 1988-1989 speelt het gepromoveerde AGOVV brutaal meteen mee om de bovenste plaatsen in de eerste klasse. Bovendien veroveren Mulderij’s elitetroepen de districtsbeker. In de finale in Deventer verslaan de Blauwen FC Berghuizen met 3-1. Elf jaar later, in 2000, neemt Mulderij het roer van het blauwe vlaggenschip na het ontslag van Evert Bleuming nogmaals voor een half jaar over. Na een moeizaam verlopen seizoen handhaaft AGOVV zich onder zijn regie in de Hoofdklasse.
Dick Mulderij is 71 jaar geworden
